Naprawdę dziwi mnie tak niska ocena tego filmu. Moim zdaniem jest naprawdę dobry i zasługuje na uznanie wśród szerszej publiki. Wiadomo, że nie każdemu tematyka przypadnie do gustu - niektórzy ocenią film na jedną gwiazdkę, bo homoseksualizm, bo grzech, bo to sprzeczne z naturą. Jednak gdy na moment odsunie się na bok...

Po prostu piękny film, bardzo wiernie pokazujący ludzkie dramaty. Kto nie przeżył w życiu dramatu, ten zawsze będzie tworzył tak chamskie komentarze, jak niektórzy na forum. A kto doświadczył cierpienia, nieważne, co było przyczyną, ten zrozumie bohatera filmu...

W zasadzie rozwinięcie słynnego klipu Bronski Beat. Film niczym nie zaskakuje, od pierwszego ujęcia wiadomo, w jakim kierunku zmierza historia. Ładnie zagrane, zaprawione nutką muzycznej nostalgii.

Za jednym z portali: "USA, rok 1985, pierwsza fala kryzysu związanego z AIDS. Młody chłopak, Adrian (Cory Michael Smith), powraca do rodzinnego Texasu na Boże Narodzenie, po tragedii, jaka spotkała go w Nowym Jorku. Chce ujawnić tragiczne okoliczności swoim religijnym rodzicom (Virginia Madsen i Michael Chiklis)."

Z Nowego Jorku do rodziny na święta przyleciał Adrian Lester. Jego ojciec Dale czekał na niego godzinę na lotnisku, bo samolot miał opóźnienie. Ostatnio widział się z familią w 1982 roku. W domu jego mama Eileen bardzo się cieszy na widok syna. Młodszy brat Andrew zawstydził się jak tylko zobaczył go. Przy stole...

Pracujący w Nowym Jorku w branży reklamowej Adrian (Cory Michael Smith) po 3 latach nieobecności powraca na święta do swojego rodzinnego miasteczka w Teksasie. Obciążony tragedią młody mężczyzna stara się odnowić więź ze swoim młodszym bratem Andrew (Aidan Langford) i jakoś ułożyć stosunki z religijnymi rodzicami...

Idiota go nakręcił z idiotami dla idiotów